Vliegen boven een wit Nederland

Eind december hebben Chris en ik, samen met Eljo en Jerry, een vluchtje van Lelystad naar Teuge en weer terug gemaakt. De foto’s hiervan wilde ik jullie niet onthouden! Het was een mooie winterse, maar wel koude dag. Het vliegen was hierdoor erg stabiel en toen de motor eenmaal draaide viel het met de kou ook wel mee! Hierbij de foto’s, more to come:

Vliegen: Lelystad – Teuge – Lelystad

Op en neer naar Nice

Afgelopen maandag avond ben ik met Transavia mee geweest voor een op en neertje naar Nice als observer. Ja, die maandag avond was het ook zo enorm aan het stormen, dus een zeer sensationele en interessante vlucht!

Maar we beginnen bij het begin! Ik had namelijk eerst nog een simulator sessie die ochtend bij EPST met Ruud en Oscar, gewoon om onze skills op pijl te houden. Rond 15.00 waren we klaar, toen ben ik meteen doorgereden naar Schiphol. De vlucht naar Nice stond gepland voor 19.20 (HV5585). Eerst mee naar het Transavia kantoor om de post te checken en de crew te ontmoeten, daarna nog de vlucht voorbereiding. Toen dat allemaal geregeld was konden we met de taxi naar het bemanningen centrum. Maar omdat ik passagier was, moest ik helaas omlopen via de normale douane!

Eenmaal aangekomen bij de gate (C09) hoefde ik maar even te wachten voordat ik aan boord kon, het toeval wou namelijk dat mijn vriendin deze vlucht mocht afhandelen, extra leuk natuurlijk! Zo kon ik zoveel mogelijk van de vlucht voorbereidingen meemaken. Uiteindelijk zijn we met een bijna volle kist op tijd vertrokken van de Gate om richting 36C te taxiën. De departure die we gingen vliegen was dezelfde als we die ochtend in de simulator gedaan hadden, is kijken hoe de ervaren vliegers het doen…!

Het zou die avond behoorlijk gaan onweren rond België en Nederland en dat was op de weer radar goed zien, in het westen zag je ook de buien en de bijbehorende flitsen al aankomen. De vlucht zelf ging erg voorspoedig, alleen een stevige tegenwind hield ons van de geplande aankomst tijd op Nice. Op het laatste moment veranderde de baan van 22R naar 04L; deze baan heeft een zeer mooie approach! Je moet namelijk om Le Cap d’Antibes heen, waardoor je pas op het laatste moment de kist voor de baan kan sturen!!!

Op Nice stond een omdraai tijd van 35 min, dit is te doen als de grond afhandeling ook meewerkt. Voor elke vlucht is het ook verplicht om een walkaround te doen, om simpel gezegd te kijken of het vliegtuig nog in goede staat verkeerd. Natuurlijk was ik ook even meegelopen! Alleen toen we klaar waren met de walkaround waren er nog steeds geen passagiers, daar ging de omdraai tijd van 35 min. Uiteindelijk vertrokken we 30 min te laat, maar door de wind zouden we hier wel 10min van goed kunnen maken.

Bij de departure van 04R moesten we rechtsom draaien om wat hoogte te winnen om daarna over de bergen richting het noorden te kunnen vliegen. De onweersbuien waren al dichterbij gekomen en lagen nu voor een groot gedeelte op onze geplande route, kan erg spectaculair zijn maar niet echt veilig… gelukkig konden we de route meer naar het oosten verleggen en dat was ook nog is korter! Onderweg zagen we overal onweerswolken, een prachtig gezicht!! Het ging wel krap worden op Schiphol, aangezien de onweerswolken al bijna boven het veld hingen. We kregen een straight in approach voor 36C, gek genoeg hadden we bijna geen turbulentie door het weer aan onze linker zijde, stilte voor de storm? 🙂

Eenmaal op de grond barste het echt los, regen, hagel, onweer, etc. Na ons was nog 1 toestel geland, de rest was uitgeweken naar Rotterdam. Helaas heeft onweer boven het veld nog een bijwerking, er is dan een afhandelverbod van kracht. Dat houdt in dat de grond afhandeling niks mag doen, waardoor we nog 50min op de taxibaan hebben staan wachten tot het afhandelverbod werd opgeheven. Al met al een vlucht om niet snel te vergeten, heb er van genoten en ook veel geleerd, bedankt Carlijn en Roland!

Voor meer foto’s klik hier!

Graduation Ball

Hierbij de foto’s van het graduation ball in Engeland:

EPST – Graduation Ball and London

Laatste vlucht: Alderney!

Na mijn IR gehaald te hebben moest ik nog 2 uur en 25 min vliegen om mijn uren op te maken (en die uren heb ik nodig voor mijn brevet). De planning was om naar Nederland te vliegen; daar tanken en omwisselen en dan weer terug naar Oxford. Helaas had Mark Ryles (mijn flight buddy voor deze vlucht) niet genoeg uren om terug te vliegen. Het alternatief was Alderney, het kleinste eiland van de Channel Islands. Dit zijn een aantal (Britse) eilanden ten westen van Normandie en ligt op ongeveer 1,5 uur vliegen vanaf Oxford.

Doordat het een ‘fun’ vlucht was hadden we de laagste prioriteit en er waren al niet zo heel veel Seneca’s beschikbaar… we werden dus de hele tijd van het rooster gehaald. Uiteindelijk konden we op woensdag 6 november de vlucht doen. Het wolkendek was vrij laag, maar goed genoeg om te vertrekken en het zou beter worden…

We vertrokken om 12.15 vanaf Oxford. Al vrij snel zaten we boven de wolken. Omdat het geen trainings vlucht was had ik dus ook geen schermen voor mij en kon ik heerlijk van het uitzicht genieten. De route naar Alderney was vrij rustig, dus genoeg tijd om te klooien en van het uitzicht te genieten!!! We hadden de taken ook netjes verdeeld 🙂 Op Alderney stond een goede crosswind en de baan is niet al te lang, dus concentratie was vereist! De approach was vrij stabiel en de landing was goed maar niet mijn beste… :p

We zijn op Alderney het dorp in gegaan, daar wat gegeten bij een bar en daarna richting de kust gelopen. Het is echt een klein eiland, waarom ze zoveel auto’s hebben is mij een raadsel… luiheid denk ik 🙂 Toen we terug waren op het vliegveld hebben we de nodige drank en sigaretten ingeslagen, omdat het Tax-free was en dat scheelt een hoop geld! Die sigaretten waren overigens niet voor mij, deel van de drank wel 😉

Rond 16.00 vertrokken we weer vanaf Alderney, het wolkendek was echter nu nog lager, maar boven de wolken had de zon een verassing in petto, namelijk een prachtige zonsondergang! Wat een kick! Uiteindelijk kwamen we in het pikke donker bij Oxford aan. Hier bleek dat het nog spannend zou gaan worden of we op Oxford konden gaan landen vanwege het lage wolkendek. Het was echt op het randje, we kwamen pas op 900′ uit de wolken; op 800′ hadden we een missed approach moeten maken… IFR flying in de praktijk! Daar hebben we zo hard voor gewerkt in Engeland en dan is het mooi als je het echt moet en kan toepassen.

Nu ben ik weer terug in Nederland, en ben begonnen met de MCC cursus. Daarover later meer!

Roadtrip naar L.A.

Zoals ik in mijn vorige post al had laten weten, waren we naar Los Angeles voor een laatste roadtrip! Samen met Wouter en Berend zijn we op dinsdag avond (de dag dat ik mijn CPL gehaald had) in de auto gestapt, 5 uur later waren we in Los Angeles (in Santa Monica, om precies te zijn). Hier zijn we opzoek gegaan naar een slaapplaats.

De volgende dag waren we vroeg opgestaan en naar Venice beach gereden voor het ontbijt. Tegenover ons ontbijt tentje zat een man prachtig piano te spelen, echt goed en non-stop!!! Zo zit de boulevard vol met dat soort mensen, erg leuk om te zien. Vanaf daar weer in de auto gestapt richting Malibu, Bel-Air en Beverly Hills om een glimp op te vangen van de celebrities, maar helaas, zelfs een ‘star map’ hielp niet! We kwam Ruud Gullit overigens wel tegen op een terrasje in West-Hollywood… 🙂

Natuurlijk ook nog even over de Walk of Fame gelopen en daarna opzoek gegaan naar de perfecte lokatie voor een Hollywood sign foto. Dit keer hadden we een erg goede plek gevonden, maar de zon stond eigenlijk net te laag voor de perfecte foto. Voordat de zon onder ging hadden we nog tijd om naar de Griffith Observatory te rijden. Vanaf deze sterrenwacht heb je een prachtig uitzicht over Los Angeles en dus ook een mooie plek om even te chillen. Rond een uur of acht kwamen we op het briljante idee om nog even naar Disneyland te gaan…

Omdat we zo laat waren mochten we gratis parkeren, maar we zouden nog wel de volle mep moeten betalen om binnen te komen, hmmmmm, bummer. Even vragen aan de mensen die al weg gingen of we hun kaartje mochten hebben… en ja hoor 5 minuten later stonden we gratis en voor niets in Disneyland! We hadden 3 uur de tijd voordat het park sloot, dus als een speer alle toffe attracties af gegaan. Uiteindelijk hebben we Space Mountain (3x), Indiana Jones Adventure, Big Thunder Mountain, the Haunted Mansion, Pirates of the Carribbean en Star Tours gedaan! Ohja en het vuurwerk gezien 🙂

Die avond zijn we meteen doorgereden naar ‘Six Flags Magic Mountain’ en hebben daar een hotel gepakt. Six Flags is het rollercoaster paradijs van de westkust, totaal 14 coasters in alle soorten en maten! Vooral de X2, Superman the ride, Tatzu en de Goliath konden mij erg vermaken! Bij de X2 zit je in een stoel die los van het karretje draait, waardoor de rit erg onverwacht en extreem is! Bij Superman the ride wordt je afgeschoten, binnen 6 sec naar de 193 km/h en daarna recht omhoog, waarna je weer als een baksteen naar beneden dondert. Bij de Tatzu lig je op je buik waardoor je als het ware door de rollercoaster heen vliegt, vooral het eind was onverwacht…! De Goliath lijkt op die van Walibi World in Nederland, maar is sneller en langer!

Om 16.00 reden we terug naar Phoenix. Ook deze roadtrip was er een om niet te vergeten! Meer foto’s zijn hier te vinden.

Vluchtje naar Sedona

Afgelopen vrijdag heb ik een ‘back to back’ vlucht met Alain en zijn instructeur gedaan naar Sedona. Deze vlucht stond al een tijdje op mijn verlanglijstje, want dit is een van de mooiste vliegvelden waar je heen kan in Arizona. Ik was met Vera al door Sedona heen gereden en dat was al indrukwekkend!

Alain vloog de heenweg. Na ongeveer een uurtje vliegen kwam het prachtige Sedona in zicht. Het vliegveld zelf ligt op een soort tafelberg midden in Sedona. Het hele plateau wordt gebruikt door het vliegveld. Aan beide uiteinden van de baan heb je een afgrond en de baan is al niet zo lang… Omdat we richting het zuiden moesten landen vlogen we eerst over de mooie rode rotspartijen waar Sedona bekend om staat! Op ‘final’ (het laatste stuk van de landing) vlogen we echt tussen de rotsen door, zo kicken!

Op het vliegveld zijn we naar een uitkijkpunt gelopen en hebben daarna gegeten in een restaurantje bij het vliegveld. Na een uurtje was het mijn buurt om terug te vliegen. Omdat Sedona vrij hoog ligt (5000 feet) en het vrij warm is, is de performance van het vliegtuig vrij slecht! Je moet er dan ook voor zorgen dat je de hele baan gebruikt en zo snel mogelijk op snelheid bent! Je merkt echt dat je een stuk minder snel op gang komt en dat is nog best spannend, omdat er aan het eind van de baan een afgrond is, gelukkig kwamen we optijd van de grond… 😉 Ik ben blij dat ik deze vlucht nog heb kunnen maken!