Seneca tijd!

Sinds we hier zijn hebben we alles op de Warrior gevlogen, een 1 motorig vliegtuigje. Na PT2 stap je over op de Seneca, een twee-motorig vliegtuig, waar we de rest van de examens op gaan doen zodat we een Multi-engine rating krijgen.

Gister heb ik mijn eerste vlucht op deze kist gemaakt met Carly, mijn nieuwe instructrice, en John, mijn nieuwe flight buddy. Maar wat een coole bak, je voelt de extra power!!!!! Je merkt echt dat je een grotere kist onder je hebt. Als je gas geeft hoor je de motoren brullen en schiet je weg, binnen no-time ben je van de grond, uber tof!

Totaal hebben we in Goodyear 7 vluchten en 4 sims op de Seneca waarna we ons CPL (Commercial Pilot License) examen moeten doen. Als je het examen gehaald hebt ben je ‘commercieel piloot’ en zou je tegen vergoeding vluchten kunnen uitvoeren…! 🙂 Het betekend ook de laatste vlucht hier in Goodyear, want je Instrument rating doe je in Oxford, ook op de Seneca. Ik hoop mijn CPL voor 4 juli te kunnen doen, want 4 juli is een grote feestdag hier, Independence Day, en dus een mooi moment om het te vieren 😉

More to follow soon!

Progress Test 2

Afgelopen zondag was het tijd voor mijn 2e examen, Progress Test 2. Bij deze test moet je puur op instrumenten bepaalde ‘holdings’, ‘approaches’ en manoeuvres uitvoeren. Je krijgt een ‘hood’ op zodat je niet echt naar buiten kan kijken. Een holding is een vast patroon met vastgestelde tracks en hoogtes, om bijvoorbeeld vliegtuigen ‘in de wacht’ te zetten als het druk is op een vliegveld. Na de holding volgt vaak een approach, dit zijn ook vastgestelde tracks en hoogtes die je moet vliegen om uiteindelijk bij de baan uit te komen. (Zie plaatje voor de holding en approach)

Ik had Tom Armstrong (Head Flight Instructor) voor dit examen. Hij is streng maar fair in zijn beoordeling en hij is fijn om mee te vliegen. Om 7.30 had ik de briefing, maar hoefde pas om 11.00 te vliegen omdat een klasgenoot voor mij zijn examen had. Ik had dus de tijd om alles rustig voor te bereiden en was er klaar voor! Uiteindelijk waren we om precies 11.00 uur vertrokken. Eerst hebben we de holds en approach gevlogen. Het is belangrijk dat je de hold en approach binnen bepaalde marges vliegt en de procedures goed uitvoert. Dit ging allemaal erg lekker voor mijn gevoel en ging daardoor ook met een lekker gevoel de rest van het examen in.

Na de holds en approach vlogen we langzaam terug naar Goodyear. Onderweg moest ik een paar stalls doen. Deze zijn hetzelfde als op PT1, maar nu alleen op instrumenten! Bij een stall ga je zo langzaam vliegen dat je geen lift meer hebt en dus naar beneden dondert. Je moet er voor zorgen dat je je op de goede manier uit deze situatie red, want je kan het nog erger maken…

Na de stalls nog een paar bochtjes op het kompas en daarna de ‘unusuals attitudes’ met een limited panel. Hierbij plaats de examinator het vliegtuig in een bepaald stand waaruit je je moet reden op de instrumenten. Dit was de laatste manoeuvre waarna ik visueel terug mocht vliegen naar Goodyear.

Tijdens de de-briefing had Tom weinig aan te merken op mijn vlucht, hij had eigenlijk alleen wat tips. Dit vond ik al vrij postief! Het cijfer dat ik voor dit examen heb gekregen was dan ook “zonder twijfel” een 2!!! Ik ben hier natuurlijk erg blij mee en mag dus deze week beginnen op de Seneca, het multi-engine vliegtuig!

Vluchtje naar Sedona

Afgelopen vrijdag heb ik een ‘back to back’ vlucht met Alain en zijn instructeur gedaan naar Sedona. Deze vlucht stond al een tijdje op mijn verlanglijstje, want dit is een van de mooiste vliegvelden waar je heen kan in Arizona. Ik was met Vera al door Sedona heen gereden en dat was al indrukwekkend!

Alain vloog de heenweg. Na ongeveer een uurtje vliegen kwam het prachtige Sedona in zicht. Het vliegveld zelf ligt op een soort tafelberg midden in Sedona. Het hele plateau wordt gebruikt door het vliegveld. Aan beide uiteinden van de baan heb je een afgrond en de baan is al niet zo lang… Omdat we richting het zuiden moesten landen vlogen we eerst over de mooie rode rotspartijen waar Sedona bekend om staat! Op ‘final’ (het laatste stuk van de landing) vlogen we echt tussen de rotsen door, zo kicken!

Op het vliegveld zijn we naar een uitkijkpunt gelopen en hebben daarna gegeten in een restaurantje bij het vliegveld. Na een uurtje was het mijn buurt om terug te vliegen. Omdat Sedona vrij hoog ligt (5000 feet) en het vrij warm is, is de performance van het vliegtuig vrij slecht! Je moet er dan ook voor zorgen dat je de hele baan gebruikt en zo snel mogelijk op snelheid bent! Je merkt echt dat je een stuk minder snel op gang komt en dat is nog best spannend, omdat er aan het eind van de baan een afgrond is, gelukkig kwamen we optijd van de grond… 😉 Ik ben blij dat ik deze vlucht nog heb kunnen maken!

Tiesto in Phoenix + Casino

De Nederlandse DJ’s doen het goed hier in de USA, 2 weken terug trad Armin van Buren al op in Scottsdale en afgelopen maandag trad Tiesto op in Tempe! Als echte Nederlanders moesten we daar dus heen… Helaas was het een maandag avond, waardoor er veel niet mee konden. Mijn weekend is op dinsdag en woensdag en dat kwam dus perfect uit. Uiteindelijk waren we met een groep van 6; Alain, een fransman, een duitser, twee amerikaanse meiden en ik.

Eerst hadden we nog wat gegeten in Tempe en rond 21.00 waren we binnen. Op dat moment stonden er 2 andere DJ’s te draaien (geen idee wie) en begon het al aardig druk te worden. Pas om 23.30 uur kwam Tiesto achter de draaitafels staan, maar vanaf dat moment heeft de zaal geen seconde stil gestaan, wat een feest! Iedereen ging los, prachtig om een Nederlandse DJ het amerikaanse publiek zo te bespelen. Helaas sluiten alle tenten hier om 2.00 uur en kwam er een einde aan de avond, maar het was het geld dubbel en dwars waard!

Ik ga hier ook regelmatig naar het Casino met Frederik en Berend; soms verlies ik wat, maar vaak win ik wat… 😉 Afgelopen week was ik met Berend richting het Casino gereden om te pokeren. Het pokeren hier is enorm populair en er staan dan ook 45 poker tafels die allemaal in gebruik zijn! Op het moment dat wij aankwamen werd er net een nieuwe tafel geopened en daar konden we dus rustig beginnen. Al bij de derde hand gebeurde er iets speciaals… de bad beat jackpot viel op onze tafel! De bad beat jackpot valt als een speler met hele goede kaarten verliest van een speler met nog betere kaarten (Voor de kenners, in dit casino vanaf een full house met Aassen).

De jackpot stond op 25000 dollar. Hiervan krijgt de ‘verliezer’ van de hand 50%, de ‘winnaar’ 25% en de overige 25% wordt verdeeld over de tafel. Daar zaten wij dus toevallig…! Wij kregen 900 dollar per persoon en met mijn poker winnings kwam de winst die avond tegen de 1000 dollar aan! *ka-ching*!

Nooit meer solo…

Ik heb de afgelopen dagen mijn laatste solo vluchten gedaan. De laatste solo’s zijn ‘landaways’, dit betekend dat je op een ander vliegveld land voordat je weer terug vliegt. We waren al regelmatig geland op andere vliegvelden, maar altijd met een instructeur erbij.

De eerste landaway was naar Bullhead, dit is een gokstadje in het noord-westen van Arizona en ligt aan de Colorado river. De heen vlucht duurde ongeveer 2 uurtjes. Dit was een vrij mooie vlucht over de woestijn en wat bergjes, waarbij je ook nog een stuk door Californie vliegt. In Bullhead kreeg ik een ‘straight in approach’, dus lekker rechtdoor en landen maar (op een niet helemaal horizontale baan)! Het viel meteen op dat Bullhead vrij klein is en echt een casino stadje is. De casino’s staan aan de west kant van de Colorado river in Nevada (dat plaatsje heet eigenlijk Laughlin).

Toen ik eenmaal een mooi plekje voor mijn vliegtuig had gevonden, werd ik opgehaald door een golfkarretje en die bracht mij naar de receptie. Ze hadden alvast een shuttle geregeld voor het Casino, even gokken dus! Ik heb daar 20 min doorgebracht en ging uiteindelijk met 70 dollar winst naar huis! Een erg leuke meevaller natuurlijk… 🙂 Op de terugweg ging de route over lake Havasu, een groot meer ontstaan door een stuwdam midden in de woestijn. Het wordt nu vooral gebruikt voor watersport en springbreak! 😉 Leuk om overheen te vliegen, ook omdat ik er met Vera al langs was gereden.

Voor de 2e landaway, zie vast op Ryan…

De laatste landaway was mijn ‘CPL Cross country’, dit is een lange navigatie vlucht met 2 tussen stops die iedereen gedaan moet hebben voor zijn CPL brevet. De eerste stop is Ryan (richting het zuid-oosten), waar ik mijn kapotte kist van 2 weken terug nog zag staan…! 🙂 Gelukkig deed mijn startmotor het dit keer nog wel en kon ik dus mijn vlucht richting Yuma (richting het westen) voortzetten. Dit was het langste stuk, ruim 2 uur vliegen! Genoeg tijd dus om even te spelen en naar een leuke hoogte te klimmen: 10.000 feet (3 km)! (Hoger is niet verstandig vanwege de ijle lucht en ook nu was ik weer meteen naar beneden gegaan)

Het vliegveld van Yuma ligt op de grens van Arizona en Californie en tegen de Mexicaans grens aan. Dit vliegveld wordt ook gebruikt door de luchtmacht, ik lande dus letterlijk tussen de gevechtsvliegtuigen door, erg vet! Ik heb op Yuma wat gegeten en rondgekeken en de tanks weer vol laten gooien. Toen moest ik alweer terug naar Goodyear. Totaal heb ik bijna 6 uur over mijn CPL cross country gedaan. Echt een ervaring en jammer dat het eenmalig is!

Vandaag heb ik mijn allerlaatste solo gedaan…. de ‘terug vlucht’ van de Ryan landaway. Omdat ik natuurlijk niet in Ryan kon beginnen, mocht ik zelf een navigatie vlucht bedenken. Verder had ik nog 20 min solo tijd over, waardoor ik dus een leuke vlucht van 2 uur en 20 min mocht verzinnen! Het leek mij leuk om richting de bergen in het oosten te vliegen. Dit was een erg goede keuze voor mijn laatste solo bleek achteraf. Het landschap is erg mooi daar en erorm uitgestrekt; zeker aan het eind van de middag als de zon lager staat.

Erg jammer dat alle solo’s erop zitten, want het blijft bijzonder om alleen dat vliegtuigje te besturen! In principe zal ik vanaf nu altijd met iemand in de cockpit zitten…!